لغت نامه دهخدا
- وش آمدن؛ خوش آمدن. ( ناظم الاطباء ):
باد اگرچه وش آمد و دلکش
بر حدث بگذرد نباشد وش.سنایی. || سره و انتخاب کرده شده. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). سره. بی غش. ( فرهنگ فارسی معین ):
عشق بود ار گنج پنهان فی المثل
نقد خود را وش نمودست از ازل.شاه داعی شیرازی ( ازآنندراج ). || ( اِ ) پنبه پاک نکرده. ( فرهنگ فارسی معین ). توضیح اینکه الیاف پنبه که به پنبه دانه متصلند و در قوزه بازشده میباشند به وسیله ماشینهای پنبه پاک کنی الیاف پنبه را از پنبه دانه جدا میکنند یعنی وش را تبدیل به پنبه می نمایند. ( فرهنگ فارسی معین ). وش و بش و پش و فش به گمان من به معنی تار و لیف است اعم از تار موی یا پنبه یا لیف گیاه یا جز آن. ( یادداشت مرحوم دهخدا ):
هست ز مغز سرت ای منگله
همچو ز وش مانده تهی کشکله.رودکی.در تبرستان نام گیاهی است که از پوست آن جامه کتان بافند و آن گیاه را وش خوانند. ( آنندراج از انجمن آرا ). || جامه و بافته ابریشمی که آن را اطلس وشی و دیبای وشی میگویند. ( برهان ). قسمی از بافته ابریشمی و اطلس اعلی. ( ناظم الاطباء ). پارچه و بافته ای ابریشمی. وشی. اطلس وشی. ( فرهنگ فارسی معین ). || شمله دستار و علاقه مندیل و امثال آن. فش.( برهان ) ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ). فش. ( حاشیه برهان قاطع از رشیدی ). || ( پسوند ) فش. پسوند شباهت است. ( فرهنگ فارسی معین ). به معنی شبه و مانند. ( صحاح الفرس ) ( برهان ). یکی از حروف تشبیه است که همیشه به آخر اسم ملحق میگردد، مانند شاه وش یعنی مانند شاه. ( ناظم الاطباء ). ماه وش؛ به مانند ماه. بحروش؛ مانند دریا. ( حاشیه برهان قاطع معین ). آیینه وش. ( فرهنگ فارسی معین ):
که افروخت این چرخ آیینه وش
که افروخت این گنبد کینه وش ؟فردوسی ( از صحاح الفرس ).همه کژدم وش و خرچنگ کردار
گوزن شیرچهر و گاوپیکر.ناصرخسرو.آن آشناوشی که خیال است نام او
در موج آب دیده من آشناور است.سیدحسن غزنوی.صبح و شام آمده گلگونه وش و غالیه فام
