واویلا

لغت نامه دهخدا

واویلا. [ وَ ] ( ع صوت مرکب )کلمه افسوس مأخوذ از تازی که در نوحه و ماتم استعمال کنند. ( ناظم الاطباء ). به معنی افسوس ، چه لفظ وا کلمه ندبه است و ندبه به ضم به معنی نوحه ماتم و ویل به معنی افسوس و اندوه و در آخر الف برای مد صوت که در حالت ندبه در آخر الفاظ پیدا می کنند. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). ای وای ! دریغا! حسرتا! :
چون کند جان واژگونه پوستین
بانگ واویلا برآید ز اهل دین.مولوی.- امثال :
پیش از مرگ و واویلا ؟!

فرهنگ معین

[ ع . ] (شب جم . ) افسوس ! دریغ !

فرهنگ عمید

۱. کلمۀ افسوس که در نوحه و ماتم استعمال می کنند.
۲. مصیبت و حادثۀ بزرگ.

فرهنگ فارسی

کلمه افسوس که درنوحه وماتم استعمال میکنند
کلمه افسوس ماخوذ از تازی که در نوحه و ماتم استعمال کنند به معنی افسوس ای وای . دریغا .

ویکی واژه

افسوس! دریغ!