وازر

لغت نامه دهخدا

وازر. [ زِ ] ( ع ص )حامل. ( از منتهی الارب ). بردارنده. ( ناظم الاطباء ). || گناهکار. ( از اقرب الموارد ) :
هیچ وازر وزر غیری برنداشت
من نیم وازر خدایم برفراشت.مولوی.

فرهنگ معین

(زِ ) [ ع . ] (اِفا. ) گناهکار.

فرهنگ عمید

۱. حمل کنندۀ بار برپشت.
۲. گناهکار، بزه کار.