فرهنگ فارسی (مصدر ) (هستم هستی هست هستیم هستید هستند . زمانهای ماضی ومستقبل وامرو اسم مفعول آن از ((بودن ) ) و((باشیدن ) ) آید ) . ۱- وجودداشتن موجودبودن : ((خداهست . ) ) : ((روی توکس ندیدوهزارت رقیب هست درغنچهای هنوز وصدت عندلیب هست . ) ) (حافظ ) ۲- وقوع داشتن حاصل بودن : ((بند. پیرخراباتم که لطفش دایم است ورنه لطف شیخ زاهدگاه هست وگاه نیست . ) ) (حافظ ) توضیح بین ((هستن ) )و((استن ) ) دراصل فرقی است و آن اینکه ((هستن ) ) دال بروجود داشتن وقوع داشتن وحاصل بودن است و ((استن ) ) دال بررابط. مسندالیه ومسند مثلا درشعر فوق ازحافظ نمیتوان گفت:((ورنه لطف شیخ وزاهدگاه است وگاهنیست . ) ) اما در جمل. : ((هواروشن است ) ) فصیح نیست که بگوییم ((هواروشن هست . ) )
