نمایشی
فرهنگ فارسی
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
در جامعه شناسی نمایشی، استدلال می شود عناصر کنش متقابل های انسانی به زمان، مکان و مخاطب بستگی دارند. به عبارت دیگر، از نظر گافمن، خود احساسی است که یک فرد کیست، اثری دراماتیک که از صحنهٔ بی واسطه ارائه شده بیرون می آید. گافمن در تعریف روشی که در آن یک انسان خود را بر اساس ارزش ها، هنجارها و باورهای فرهنگی، به دیگری معرفی می کند، استعاره نمایشی شکل می دهد. اجراها می توانند اختلالاتی داشته باشند ( بازیگران از چنین مواردی آگاه هستند ) ولی بیشتر آنها موفق هستند. هدف از این ارائه خود، پذیرش از سوی مخاطب از طریق اجرای دقیق انجام شده است. اگر بازیگر موفق شود، تماشاگر به بازیگر آن گونه نگاه می کند که می خواهد به او نگاه کنند.
«کنش نمایشی» یک کنش اجتماعی است که برای دیده شدن توسط دیگران و بهبود تصویر از خود عمومی طراحی شده است. علاوه بر گافمن، این مفهوم توسط یورگن هابرماس و هارولد گارفینکل و دیگران استفاده شده است.
در تحلیل نمایش، «تیم ها» گروه هایی از افراد هستند که برای به اشتراک گذاشتن «خط حزب» با یکدیگر همکاری می کنند. اعضای تیم باید اطلاعات را به اشتراک بگذارند زیرا اشتباهات در همه افراد منعکس می شود. اعضای تیم نیز دانش درونی دارند و فریب عملکرد یکدیگر را نمی خورند.
