ناگداز

لغت نامه دهخدا

ناگداز. [ گ ُ ] ( نف مرکب ) که نگدازد. که گداختنی نیست. ناگداختنی.

فرهنگ عمید

آنچه گداخته نشود.

فرهنگ فارسی

که نگدازد . که گداختنی نیست