ناهارخوری

لغت نامه دهخدا

ناهارخوری. [ خوَ / خ ُ ] ( اِ مرکب ) جای ناهار خوردن.
- اطاق ناهارخوری ؛ اطاقی که مخصوص صرف غذاست اعم از غذای نیم روز یا شبانه.
- میز ناهارخوری ؛ میزی که بر گرد آن نشسته و صرف غذا کنند.

فرهنگ عمید

۱. اتاقی که در آن ناهار بخورند.
۲. میزی که بر روی آن غذا بخورند.

فرهنگ فارسی

۱ - عمل ناهارخوردن .۲ - ( اسم ) اطاقی که در آن ناهار( نهار ) خورند.یااطاق ناهار خوری : خواهش میکنم بدوبیاباطاق ناهارخوری