میی

لغت نامه دهخدا

میی. [ م َ ] ( اِخ ) از گویندگان فارسی زبان هندوستان و از مردم شهر گوالیار و از حکام و رجال دهلی بود. بیت زیر از اوست :
من می روم و برق زنان شعله آهم
ای همنفسان دور شوید از سر راهم.( از قاموس الاعلام ترکی ).

فرهنگ فارسی

از گویندگان فارس زبان هندوستان و از مردم شهر گوالیار و از حکام و رجال دهلی بود
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال زندگی فال زندگی فال فنجان فال فنجان فال قهوه فال قهوه فال راز فال راز