مواعید

لغت نامه دهخدا

مواعید. [ م َ ] ( ع اِ ) وعده ها و موعودها و وعده داده شده ها و چیزهای وعده کرده شده. ( ناظم الاطباء ). ج ِ میعاد است که به معنی وعده کردن باشد. ( غیاث ) ( آنندراج ) : او قابوس را فروگذاشت و آن مواعید خلاف کرد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 260 ). و رمندگان را از اطراف و اکناف عالم به مواثیق عهد و مواعید لطف باز آورند. ( مرزبان نامه ص 173 ).
ساقیا آمدن عید مبارک بادت
وان مواعید که کردی مرواد از یادت.حافظ ( دیوان چ قزوینی - غنی ص 14 ).|| ج ِ میعاد، جای وعده و زمان وعده. ( غیاث ) ( آنندراج ). و رجوع به میعاد شود.

فرهنگ معین

(مَ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ میعاد، وعده ها، موعودها.

فرهنگ عمید

= میعاد

فرهنگ فارسی

جمع میعاد
( اسم ) جمع میعاد : [ ... و رمندگان را از اطراف و اکناف عالم بمواثیق عهد و مواعید لطف ما باز آرند ... ] ( مرزبان نامه .۱۳۱۷ .ص ۱۷۳ )

ویکی واژه

جِ میعاد؛ وعده‌ها، موعودها.