معنی مناب | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

مناب. [ م َ ] ( ع مص ) به جای کسی ایستادن. ( تاج المصادر بیهقی ). بر جای کسی ایستادن و قائم مقام شدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). ایستادن به جای کسی. ( غیاث ). || بازگشتن از گناه. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). توبه کردن. ( از اقرب الموارد ). || لازم گرفتن بندگی را. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) راه به سوی آب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || جای استادن. ( غیاث ) ( آنندراج ).
- نایب مناب ؛ قائم مقام. جانشین. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : تا به جایی رسد که یک بیت او نایب مناب قصیده ای شود. ( دیوان حافظ، مقدمه جامع دیوان چ قزوینی ص صط ). رجوع به نائب مناب شود.
مناب. [ م ُ ] ( ع ص ) وکیل و قایم مقام. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
- مناب فیه ؛ کاری که در آن کسی را وکیل کرده باشند. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ معین

(مَ ) [ ع . ] (مص ل . ) نیابت کردن ، جانشین کسی شدن .

فرهنگ عمید

= نایب مناب

فرهنگ فارسی

نیابت کردن وایستادن بجای کسی یاانجام دادن امری به عوض او ، نایب مناب: جانشین
۱ - ( مصدر ) جانشین کسی شدن نیابت کردن . یا نایب من . جانشین قایم مقام .
وکیل و قایم مقام . مناب فیه کاری که در آن کسی را وکیل کرده باشندد .