مقدرت. [ م َ دُ رَ /م َ دَ رَ / م َ دِ رَ ] ( ع مص ) توانگر بودن. ( غیاث ). || توانایی داشتن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). و رجوع به مقدرة شود. || ( اِمص ، اِ ) قدرت و توانایی. ( غیاث ). تاب. توان. توانایی. مِرَّة. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : با آنچه ملک عادل انوشروان کسری بن قباد را سعادت ذات... و کمال مقدرت و صدق لهجت حاصل است می بینم که کارهای زمانه میل به ادبار دارد. ( کلیله و دمنه چ مینوی ص 55 ). با آنکه کمال استیلا و استعلا حاصل است و اسباب امکان و مقدرت ظاهر تجاوز و اغماض ملکانه در حق بندگان مخلص بر این سیاقت است. ( کلیله و دمنه چ مینوی ص 390 و 391 ). امروز بحمداﷲ تعالی... سیف الدولة والدین... به مقدرت و مکانت هزار ملک رضی سامانی... ( منشآت خاقانی چ محمد روشن ص 71 ). هیچکس از شاهان روی زمین و اهل مقدرت و تمکین با من نه احسان توانند کرد و نه شادی دیگر بر این فزود. ( تاریخ طبرستان ابن اسفندیار ). که کنم با رایهامان مشورت کوست پشت ملک و قطب مقدرت.مولوی.گفت با اینها ندارم مشورت که یقین سستم کنند از مقدرت.مولوی.و رجوع به مقدرة شود. - مقدرت داشتن ؛ توانایی داشتن. قدرت داشتن : اگر دست رسیدی و مقدرت داشتی به سواد شب بربیاض روز بلکه به سواد دیده عقل بربیاض پیکر روح تهنیت نامه نوشتی. ( منشآت خاقانی چ محمدروشن ص 338 ). مقدرة. [ م َ دُ رَ / م َ دَ رَ / م َ دِرَ ] ( ع مص ) توانستن. قَدَر. قَدر. قُدرة. مِقدار. قِدار. قَدارة. قُدور. قُدورة. قِدران. ( منتهی الارب )( از اقرب الموارد ). || توانگر بودن. ( آنندراج ). || ( اِمص ، اِ ) توانایی. ( مهذب الاسماء ) ( منتهی الارب ). قدرت و توانایی. ( آنندراج ). قدرت و توانایی. ماعلیک مقدرة؛ ای قدرة. ( ناظم الاطباء ). - ذومقدرة ؛ توانگر. ( منتهی الارب ). مرد توانگر و مالدار و غنی. ( ناظم الاطباء ). مقدرة. [ م َ دَ رَ ] ( ع اِ ) قضا و قدر. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ).
