مفتن

لغت نامه دهخدا

مفتن.[ م ُ ف َت ْ ت ِ ] ( ع ص ) برانگیزاننده فتنه. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). که فتنه افکند. فتنه انگیز.فتنه جوی. مُضَرِّب. دوبهم زن. دوبهم انداز. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : مفتنان و اوباش سرای خواجه بونصر... به غارت برفتند. ( کتاب النقض ص 486 ).
مفتن. [ م ُ ف َت ْ ت َ ] ( ع ص ) سخت مفتون. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
مفتن. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) در فتنه انداخته. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || به شگفت آورده. || ربوده دل. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). || پول عیارگرفته. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(مُ فَ تِّ ) [ ع . ] (اِفا. ) برانگیزانندة فتنه .
(مُ فَ تَّ ) [ ع . ] (اِمف . ) در فتنه افکنده .

فرهنگ عمید

فتنه انگیز، درفتنه اندازنده.

فرهنگ فارسی

درفتنه اندازنده، فتنه انگیز، درفتنه انداخته شده، سخت مفتون
( اسم ) در فتنه اندازنده فتنه انگیز جمع : مفتنین .
در فتنه انداخته یا به شگفت آورده

ویکی واژه

در فتنه افکنده.
برانگیزانندة فتنه.