مغتبط

لغت نامه دهخدا

مغتبط. [ م ُ ت َ ب ِ ] ( ع ص ) خوشحال و شادمان و مسرور. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). مُغتَبَط. ( اقرب الموارد ). || محسود. ( غیاث ) ( آنندراج ).
مغتبط. [ م ُ ت َ ب َ ] ( ع ص ) رجوع به ماده قبل شود.

فرهنگ معین

(مُ تَ بِ ) [ ع . ] (اِفا. ) رشک برنده ، غبطه خورنده .

فرهنگ عمید

رشک برنده، غبطه خورنده.