مشئوم

لغت نامه دهخدا

مشئوم. [ م َ ] ( ع ص ) مشؤوم. میشوم. بدیمن. نامیمون. نامبارک :
بر زنی گشت عاشق آن مشئوم
آن نگونسارتر ز راهب روم.سنایی ( حدیقه از فرهنگ فارسی معین ).و رجوع به مشؤم و مشؤوم و مشوم شود.

فرهنگ معین

(مَ ) [ ع . مشؤوم ] (اِمف . ) نامبارک ، بدیمن . ج . مشائیم .
(مَ ) [ ع . مشؤوم ] (اِمف . ) نامبارک ، بدیمن . ج . مشائیم .

فرهنگ عمید

نامبارک، بدیمن، بدشگون.

ویکی واژه

نامبارک، بدیمن.
مشائیم.
نامبارک، بدیمن.
مشائیم.