( محادثة ) محادثة. [ م ُ دَ ث َ ] ( ع مص ) با هم سخن گفتن. ( منتهی الارب ). با یکدیگر حدیث کردن. تحادث. ( یادداشت مؤلف ). گفتگو و مکالمه. ( ناظم الاطباء ). با کس حدیث کردن. ( تاج المصادر بیهقی ).حکایت و قصه و نقل و داستان آوردن. ( ناظم الاطباء ). || صیقل کردن شمشیر را. ( منتهی الارب ). و منه حدیث الحسن حادثوا هذه القلوب بذکراﷲ؛ ای اجلوها واغسلوا الدرن عنها. ( منتهی الارب ). جلا دادن. بزدودن شمشیر. ( از لسان العرب ). بزدودن. ( زوزنی ). || در اصطلاح متصوفه و عرفا خطاب حق است بنده رادر صورتی از عالم ملک همچنان که ندا فرمودند موسی را از شجره. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ) ( از تعریفات ). || معاشرت و مصاحبت. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) : زبان از مکالمه او در کشیدن قوت نداشتم و روی از محادثه او گردانیدن مروت ندانستم. ( گلستان ).
فرهنگ معین
(مُ دِ ثِ ) [ ع . محادثة ] (مص ل . ) با هم سخن گفتن .
فرهنگ فارسی
سخن گفتن باهم، گفتگو ۱ - ( مصدر ) سخن گفتن با یکدیگر . ۲ - ( اسم ) گفتگو .
