معنی متداول | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

متداول. [ م ُ ت َ وَ ] ( ع ص ) از یکدیگر نوبت به نوبت گرفته شده و دست به دست گردانیده شده. ( آنندراج ) ( غیاث ). واگردیده از حالی بحالی. || برخورد شده به این طرف و آن طرف. ( ناظم الاطباء ). || خمیده شده به راست و چپ. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ). || معمول. مرسوم. رایج : زیرا که وزن رباعیات مألوف طباع است و متداول خاص و عام . ( المعجم ، از فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به ماده بعد شود.
متداول. [ م ُ ت َ وِ ] ( ع ص ) فراگیرنده چیزی را نوبت به نوبت.( آنندراج ). گروهی که چیزی را دست به دست می گردانند.و نوبت به نوبت فرامی گیرند. || مأخوذ ازتازی ، رایج. روان و معمول و معلوم. ( ناظم الاطباء ).
- متداول شدن ؛ رایج شدن و معمول شدن. ( ناظم الاطباء ).
- متداول کردن ؛ معمول و رایج کردن. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به مُتَداوَل و تداول شود.