لجین

لغت نامه دهخدا

لجین. [ ل َ ] ( ع اِ ) کفک دهان شتر. || برگ افتاده. برگ از شاخ افتاده. ( منتهی الارب ). || برگ درخت کوفته ( ؟ ). ( مهذب الاسماء ).
لجین. [ ل ُ ج َ ] ( ع اِ ) نقره. ( منتهی الارب ). سیم. ( دهار ). فضة. رجوع به فضه در بحرالجواهر شود.