لاکش

لغت نامه دهخدا

لاکش. [ ک ِ ] ( اِ ) در اصطلاح بنایان ، رومی. که یک جانب آن دیواره دارد و جانب دیگر ندارد.
لاکش. [ ک ِ] ( اِ ) ظاهراً «شُسه ٔ» امروزی است که در دو طرف جوئی دارد برای فاضل آب : و اول کسی که بر طبرستان راه لاکش پدید کرد از پریم تا ساری و از ساری تا گرگان اصفهبد شروین بود. ( تاریخ طبرستان. ظاهراً ).

فرهنگ معین

(کِ ) (اِ. ) مکانی که یک جانب دیواره دارد و جانب دیگر ندارد، رومی .

ویکی واژه

مکانی که یک جانب دیواره دارد و جانب دیگر ندارد، رومی.