معنی قطا | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

قطا. [ ق َ ] ( ع اِ ) مرغی است که به فارسی آن را سنگخوار گویند، و گویند که آواز کردن قطا، در بیابان مسافران را دلیل باشد بر اینکه در اینجا آب است. ( آنندراج ). || ج ِ قَطاة. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). رجوع به قطاة شود. در مثل گویند: لیس قطاً مثل قُطَی ة؛ یعنی نیستند بزرگان مانند خردان. و نیز گویند: هو اهدی من القطا،و نیز گویند: هو اصدق من القطا. ذهبوا فی الارض بقطا؛ یعنی پراکنده شدند. ( اقرب الموارد ). || بیماریی است گوسفندان را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
قطا. [ ق َ ] ( اِخ ) ( ذوالَ... )موضعی است. ( معجم البلدان ). رجوع به ذوالقطا شود.

فرهنگ معین

(قَ ) [ ع . ] (اِ. ) مرغ سنگخوار.

فرهنگ عمید

= قطات

فرهنگ فارسی

( اسم ) نام عام برای هر یک از پستانداران دریازی از راسته آب بازان توضیح کلمات قطیس قاطوس غاطوس قطا نیز به عنوان مرادف قطاس به کار رفته اند .
موضعی است