فهه

لغت نامه دهخدا

( فهة ) فهة. [ ف َهَْ هََ ] ( ع ص ) مؤنث فَه . || ( اِمص ) درماندگی به سخن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || ( مص ) فراموش کردن چیزی را. ( منتهی الارب ). رجوع به فَه شود.
فهه. [ ف ِ هََ / هَِ ] ( اِ ) چوبی که کشتی بانان بدان کشتی رانند. پاروی کشتی. ( فرهنگ فارسی معین ).
فهه. [ ف َ هَِ ه ْ ] ( ع ص ) درمانده به سخن. ( منتهی الارب ). رجوع به فَه و فهیه شود.

فرهنگ معین

(فِ هَ یا هِ ) (اِ. ) چوبی که کشتی بانان بدان کشتی رانند، پاروی کشتی .

ویکی واژه

چوبی که کشتی بانان بدان کشتی رانند، پاروی کشتی.