فستات

لغت نامه دهخدا

فستات. [ ف ُ /ف ِ ] ( ع اِ ) خیمه و خرگاه بزرگ. ( منتهی الارب ). لغتی در فسطاط. ( از اقرب الموارد ). رجوع به فسطاط شود.

ویکی واژه

اصطلاح ایرانی و فراموش شده که اشاره به قوم تات دارد.
فِس در این عبارت بیان کننده تنگی نفس یا خس‌خس سینه بوده که ظاهرا اکثر اهالی در گذشته شاید به سبب رطوبت هوا، دچار آن بودند.