فرچه

لغت نامه دهخدا

فرچه. [ ف ِ چ ِ ] ( اِ ) آلتی از موی اسب و مانند آن که چون جاروبی خرد باشد و گاه ِ تراشیدن ریش با آن صابون به ریش مالند، سهولت تراشیدن را. ( یادداشت به خط مؤلف ). مأخوذ از زبان ایتالیایی است. ( فرهنگ بزرگ فارسی -انگلیسی حییم ).

فرهنگ معین

(فِ چ ) (اِ. ) = فرشه : وسیله ای ساخته شده از یک دسته الیاف طبیعی یا مصنوعی که بر روی دسته ای کوچک و عمودی بسته شده برای مالیدن چیزی بر یک سطح یا غیر آن مثل : قلم مو، فرچة ریش تراشی ، فرچه برای واکس زدن .

فرهنگ عمید

۱. وسیله ای مانند برس برای مالیدن کف صابون به صورت هنگام تراشیدن ریش.
۲. ابزاری شامل یک دسته الیاف بر روی دسته ای کوچک برای مالیدن چیزی بر یک سطح.

فرهنگ فارسی

قلم موبرای مالیدن کف صابون بصورت هنگام تراشیدن ریش
( اسم ) آلتی مرکب از دسته ای چوبین که بر روی آن تعدادی موی ( جانوران ) چسبانیده اند و بدان کف صابون را به صورت مالند تا بهتر تراشیده شود .

ویکی واژه

فرشه: وسیله‌ای ساخته شده از یک دسته الیاف طبیعی یا مصنوعی که بر روی دسته‌ای کوچک و عمودی بسته شده برای مالیدن چیزی بر یک سطح یا غیر آن مثل: قلم مو، فرچة ریش تراشی، فرچه برای واکس زدن.