لغت نامه دهخدا
عرشه. [ ع َ ش َ / ش ِ ] ( از ع ، اِ ) سطحی که مرتفعتر از اطراف خود باشد. ( فرهنگ فارسی معین ).
- عرشه کشتی ؛ سطح بالای کشتی. ( از فرهنگ فارسی معین ). مرتفعترین جزء از کشتی که مردم در آنجا بنشینند. ( از ناظم الاطباء ).
عرشه
عرشه. [ ع َ ش َ / ش ِ ] ( از ع ، اِ ) سطحی که مرتفعتر از اطراف خود باشد. ( فرهنگ فارسی معین ).
- عرشه کشتی ؛ سطح بالای کشتی. ( از فرهنگ فارسی معین ). مرتفعترین جزء از کشتی که مردم در آنجا بنشینند. ( از ناظم الاطباء ).
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. هر جای مسطحی که از اطراف خود بلندتر باشد.
فرهنگ فارسی
فرهنگستان زبان و ادب
{deck , tablier (fr. )} [حمل ونقل درون شهری-جاده ای] سطح فوقانی پل که زیر روسازی قرار می گیرد
دانشنامه عمومی
دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
عرش (۳۳ بار)ه (۳۵۷۶ بار)
