لغت نامه دهخدا طالعبین. [ ل ِ ] ( نف مرکب ) فالگیر. آن که دعوی پیشگوئی آینده مردمان کند و از مترادفات این لفظ: طالعگیر. طالعگوی. و در تداول عامه سر کتاب بازکن باشد.
فرهنگ عمید آن که به وسیلۀ رمل و کتاب، طالع مردم را می بیند و بخت واقبال و سرنوشت کسی را پیشگویی می کند، فال گیر.
