معنی شکرگزار | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

شکرگزار. [ ش ُ گ ُ ] ( نف مرکب ) شاکرو سپاسگزار و حقشناس. ( ناظم الاطباء ). آنکه شکر نعمت و احسان کسی گوید. ( فرهنگ فارسی معین ) :
نعمتت بار خدایا ز عدد بیرون است
شکر انعام تو هرگز نکند شکرگزار.سعدی.

فرهنگ معین

(شُ. گُ ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) سپاس گزار.

فرهنگ عمید

شکرگزارنده، سپاسگزار، آن که شکر نعمت و احسان کسی را به جا آورد.

فرهنگ فارسی

شکرگزارنده، سپاسگزاری، بجا آوردن شکرنعمت
( صفت ) آن که شکر نعمت و احسان کسی گوید سپاسگزار . توضیح نوشتن این ترکیب به صورت شکر گذار غلط است . قیاس کنید با سپاسگزار .