لغت نامه دهخدا شواهق. [ ش َ هَِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ شاهق.( دهار ) ( یادداشت مؤلف ). || ج ِ شاهقة. بلندها و بلندی ها و این جمع شاهقة است که مأخوذ از شُهوق باشد و شُهوق به ضمتین بمعنی بلند شدن است. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). و رجوع به شاهق و شاهقة شود.
