معنی شرطی | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

شرطی. [ ش ُ طی ی ] ( ع ص ، اِ ) قراول. || موافق. || شایسته. || مطبوع. ( ناظم الاطباء ). || رئیس. ( از یادداشت مؤلف ). || بختیار و فرخنده و نیکبخت. ( ناظم الاطباء ). || زبان ( واحد زبانه ). ( صراح اللغة ). || تجسس کننده و سؤال کننده. || ثبات. || تحویلدار نقدی. ( ناظم الاطباء ) : خلیفه مجمعی ساخت و شعبی را بخواند و علماء بغدادرا حاضر کرد و شرطی را بفرمود تا به نام هر خادمی ضیاعی بنویسد. ( تذکرةالاولیاء عطار ). || چاوش. ( صراح اللغة ) ( ناظم الاطباء ). شرطه. صراح اللغة ). || جلواز. ( یادداشت مؤلف ). || امیر لشکر. ج ، شرط. ( از یادداشت مؤلف ). || محصل. ( ناظم الاطباء ). || امیر بازار. ( زمخشری ) ( یادداشت مؤلف ). ج ، شرط. || پیاده کوتوال که در آن نشانی قرار داده شده که بدان شناخته میشود. ( از ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) : زن ، عبیداﷲ بن زیاد را آگاه کرد شرطی را بفرستاد تا او را [ مسلم بن عقیل را ] بیاورد. ( تاریخ سیستان ).
شرطی. [ ش َ طی ی ] ( ع ص نسبی ) قرارداد نامعین.
- بشرطی که ؛ موافق قراردادی که. ( ناظم الاطباء ).
|| منسوب به شرطه. ( یادداشت مؤلف ) ( از مهذب الاسماء ). || منسوب به شرط و عهد وپیمان و گرو. ( ناظم الاطباء ). || کیفیتی. ( یادداشت مؤلف ). || در اصطلاح منطق قسمتی از قیاس اقترانی است. رجوع به قیاس شود.
شرطی. [ ش ُ طا ] ( ع اِ ) مثل شرطی. رجوع به شرطی شود.