ساتر

لغت نامه دهخدا

ساتر. [ ت ِ ] ( ع ص ، اِ ) پوشنده. ( آنندراج ). || پوشش. || روپوش. سرپوش.
- ساتر عورت ؛ پوشنده عورت. عورت پوش.
ساتر. ( اِخ ) قومی بودند که در قرن پنجم پیش از میلاد در تراکیه در آسیای صغیر می زیستند. هرودوت گوید:تنها قومی بودند که در حمله خشایارشا ( 480 ق. م ) مطیع او نگردیدند و آزادی خود را تا زمان ما [ هرودوت ] حفظ کردند. رجوع به ایران باستان ج 1 ص 748 شود.

فرهنگ معین

(تِ ) [ ع . ] ۱ - (اِفا. ) پوشاننده ، پنهان - کننده . ۲ - (اِ. ) پوشش .

فرهنگ عمید

پوشاننده، پنهان کننده.

فرهنگ فارسی

پوشاننده، پنهان کننده
۱ - پوشانده پنهان کننده نهان کننده . ۲ - روپوش سرپوش . ۳ - ( اسم ) پوشش . یا ساتر عورت ۱ - آنچه عورت شخص را بپوشاند . ۲ - آنچه نمازگذار از لباس خود گیرد . ۴ - صور اکوانیه و مظاهراسمائیه الهیه .

فرهنگستان زبان و ادب

[حمل ونقل دریایی] ← سامانۀ اطلاع رسانی تردد شناورها

ویکی واژه

پوشاننده، پنهان‌کننده.
پوشش.