لغت نامه دهخدا سابع. [ ب ِ ] ( ع ص ) هفتم. ( غیاث ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). السابع من العدد بین السادس والثامن. ( قطر المحیط ) ( اقرب الموارد ). ج ، سَبَعَه و سابعون. || هفت تو کننده. هفت لا کننده. سبع الحبل ؛ حبله علی سبع قوی فهو سابع. ( اقرب الموارد ).
