ریسیدن

لغت نامه دهخدا

ریسیدن. [ دَ ] ( مص ) رشتن. تافتن. ریسمان ساختن. ( ناظم الاطباء ). رشتن پنبه. تافتن پشم و ابریشم وامثال آن. ( برهان ) ( آنندراج ) ( از انجمن آرا ). رشته ٔپنبه و پشم از چرخه تافتن. ( غیاث اللغات ). تابیدن رشته ها با دوک یا چرخ و غیره : ریسیدن نخ. ریسیدن ریسمان. ( یادداشت مؤلف ). || بانگ زدن. فغان وفریاد کردن. || زاری کردن. || کوشش کردن. || پاشیدن و پراکنده کردن. || تخلیه شکم کردن و ریدن. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(دَ ) (مص ل . ) رشتن .

فرهنگ عمید

ابریشم، پشم، یا پنبه را تاب دادن و به شکل نخ یا ریسمان درآوردن، تابیدن.

فرهنگ فارسی

رشتن، تابیدن، عمل ریسیدن، تابیده شده، ریسن
( مصدر ) ( رشت ریسد خواهد رشت بریس ریسنده رشته ) پنبه یا پشم را با دوک ریسیدن تافتن تابیدن : [[ می آسوده در مجلس همی گشت رخ میخواره همچون می همی رشت ]] ( ویس و رامین )
رشتن و تافتن و ریسمان ساختن

ویکی واژه

رشتن.