رمزگذاری
دانشنامه عمومی
هدف از رمزگذاری اطمینان از این است که فقط کسانی که مجاز به دستیابی اطلاعات ( پیام یک متن یا یک فایل ) هستند، قادر به خواندن آن و استفاده از کلید رمزگذاری باشند.
در طرح های کلید متقارن، کلیدهای رمزگذاری و رمزگشایی مشابهند. طرف های ارتباطی قبل از دستیابی به ارتباط امن باید کلید مشابه داشته باشند.
در رمزگذاری کلید عمومی، کلید رمزگذاری به منظور استفاده و پنهان کردن پیام ها به آگاهی عمومی گذاشته شده است. درحالی که فقط طرف دریافت کننده به کلید رمزگشایی که پیام ها را قابل خواندن می کند دسترسی داشته است.
رمزگذاری کلید عمومی برای اولین بار در یک سند رمزی در سال ۱۹۷۳ تعریف شد؛ قبل از آن همه نقشه های رمزگذاری کلید متقارن بودند ( کلید خصوصی هم نامیده می شد ) .
یک ابزار رمزگذاری کلید عمومی قابل استفاده مردم به نام ( Pretty Good Privacy ) PGP حریم خصوصی بسیار خوب در سال ۱۹۹۱ توسط Phil Zimmermann نوشته شده، و با کد منبع مجانی توزیع شده؛ آن در سال ۲۰۱۰ توسط Symantec خریداری و به طور منظم به روزرسانی شد.
مدت طولانی است که رمزگذاری به منظور تسهیل ارتباطات مخفی توسط دولت ها و ارتش مورد استفاده قرار گرفته است. در حال حاضر به طور معمول به منظور حفاظت از اطلاعات در انواع زیادی از سیستم های شخصی مورد استفاده قرار گرفته است. به عنوان مثال، مؤسسه امنیت کامپیوتر گزارش داد که در سال ۲۰۰۷، ۷۱٪ از شرکت های مورد بررسی رمزگذاری را برای برخی از داده های خود در نقل و انتقال، و ۵۳٪ از آن ها برای برخی داده های خود در ذخیره سازی مورد استفاده قرار داده اند. رمزگذاری می تواند برای محافظت از اطلاعات «در حال استراحت» مانند اطلاعات ذخیره شده بر روی کامپیوتر و ابزارهای ذخیره سازی ( فلش ها ) مورد استفاده قرار بگیرد. در سالهای اخیر گزارش های متعددی از آشکار کردن اطلاعات محرمانه مانند سوابق شخصی مشتریان از طریق گم شدن یا دزدیده شدن لپ تاپ یا درایوهای پشتیبان منتشر شده است. رمزنگاری چنین فایل های در حال استراحت باید به حفاظت آن ها برای شکست اقدامات امنیتی فیزیکی کمک کند. حقوق دیجیتال سیستم های مدیریت، که تا حدی از استفاده غیرمجاز یا بازتولید مطلب تألیفی و حفاظت نرم افزار در مقابل مهندسی معکوس جلوگیری می کند، مثال دیگر از کاربرد رمزگذاری بر اطلاعات در حال استراحت است. ( حفاظت کپی را هم ببینید )
دانشنامه آزاد فارسی
فرآیند تبدیل پیغام ها یا داده ها به قالبی که بدون رمزگشایی قابل خواندن نباشد. با ظهور روش های الکترونیکی برای ارتباطات و ذخیره سازی و پردازش اطلاعات، امکان سرقت، تغییر و افشاء اطلاعات محرمانه بیشتر شده است و به همین خاطر در عصر اطلاعات نیاز به روش های قوی تر رمزگذاری افزایش یافته است. در رمزگذاری از یک فرآیند مرحله به مرحله برای تبدیل داده ها از حالت ساده و قابل خواندن به حالت غیرقابل فهم برای همه به جز برای گیرندۀ اطلاعات (به صورت رمزشده) استفاده می شود. الگوریتم های رمزنگاری بر رشته ای از کاراکتر ها (حروف و اعداد) که به آن کلید می گویند، متکی هستند. کسانی که کلید و الگوریتم را داشته باشند، می توانند داده ها را به رمز درآورند و بالعکس. معمولاً هرچه طول و پیچیدگی کلید و همچنین پیچیدگی الگوریتم بیشتر باشد، قدرت رمز بیشتر می شود.
