معنی رخیم | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

رخیم. [ رَ ] ( ع ص ) کلام نرم و آسان. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). سخن نرم و آسان. ( از اقرب الموارد ). || جاریة رخیم ؛ دختر نرم و آسان گوی و سست آواز.( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). دختر نرم و آسان گوی. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به رخیمة شود. مرد نرم آواز و ضعیف. ( غیاث اللغات ). نرم آواز. ( دهار ) ( بحر الجواهر ) ( مهذب الاسماء ). نرم و آسان گوی. ( از اقرب الموارد ). || کنایه از زاهد. ( غیاث اللغات ).