دوانه

لغت نامه دهخدا

دوانه. [ دَ ن َ ] ( نف ) نعت فاعلی از دویدن مثل : روانه از رفتن.
- دوانه گردیدن ؛ دوان شدن. دویدن. ( یادداشت مؤلف ) :
از سوزش کون دوانه گردی
زآنگونه که در نیابدت تیر.سوزنی.

فرهنگ معین

(دَ نِ ) (ق . ) شتابان ، دوان .

فرهنگ فارسی

نعت فاعلی از دویدن مثل روانه از رفتن.

ویکی واژه

شتابان، دوان.