دارا بودن

لغت نامه دهخدا

دارا بودن. [ دَ ] ( مص مرکب ) مالک بودن. واجد بودن. رجوع به دارا شود.

ویکی واژه

possedere
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال احساس فال احساس فال ای چینگ فال ای چینگ فال درخت فال درخت فال سنجش فال سنجش