دارا بودن

لغت نامه دهخدا

دارا بودن. [ دَ ] ( مص مرکب ) مالک بودن. واجد بودن. رجوع به دارا شود.

ویکی واژه

possedere
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
زورق
زورق
جنگ اول، به از صلح آخر
جنگ اول، به از صلح آخر
اصرار
اصرار
تایپ
تایپ