لغت نامه دهخدا ( آسوده دل ) آسوده دل. [ دَ / دِ دِ ] ( ص مرکب ) فارغ البال. بی دلواپسی. بی رنج. بی عذاب. غیرمضطرب : کسی خسبد آسوده در زیر گل که خسبند از او مردم آسوده دل.سعدی ( بوستان ).
فرهنگ عمید ( آسوده دل ) آسوده خاطر، کسی که دلواپس و مضطرب نباشد: کسی خسبد آسوده در زیر گل / که خسبند از او مردم آسوده دل (سعدی۱: ۷۹ ).
