لغت نامه دهخدا
اسپیره. [ اِ رَ / رِ ] ( اِ ) درختچه ای در مرزهای فوقانی جنگلهای شمالی.
اسپیره. [ اِ رَ / رِ ] ( اِ ) درختچه ای در مرزهای فوقانی جنگلهای شمالی.
(اِ رَ یا رِ ) ( اِ. ) نام دو گونه درختچه از تیرة گل سرخیان که مخصوص مرز فوقانی جنگل های شمال ایران می باشند و در جنگل های ارسباران و ییلاق های نور در ۲۸٠٠ متر ارتفاع دیده می شوند و در همدان و قم و تفرش و دماوند نیز دیده شده اند.
گیاهی علفی و پایا از خانوادۀ گل سرخ.
( اسم ) نام دو گونه درختچه از تیر. گل سرخیان که مخصوص مرز فوقانی جنگلهای شمال ایران میباشند و در جنگلهایارسباران و ییلاقهای نور در ۲۸٠٠ متر ارتفاع دیده میشوند و در همدان و قم و تفرش و دماوند نیز دیده شده اند .
اسپیره (سرده). اسپیره ( نام علمی: Spiraea ) نام یک سرده از زیرخانواده پیچ وشان است.
اِسْپیرِه (spiraea)
اِسْپیرِه
گروهی از گیاهان علفی یا درختچه ای، از جنس Spiraea، تیرۀ گل سرخ. شامل بسیاری از گونه های کشت شده، دارای شاخه های تزئینی و پرگل های سفید یا صورتی است. به سبب ظاهر ظریفشان با نام گل عروس معروف اند.
(پزشکی): استفاده کردن از خاصیت مَکِش برای بیرون کشیدن موادی مانند خون و چرک خارجی از بدن. آسپیره کردن. آسپیره ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آس - پیره قابل تجزیه باشد.