آفرینگان
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
( اسم ) یک عده از نمازهای زردشتیان که در طی سال در جشنها و مواقع مختلف بجای آورده میشود . چهار عدد آنها را که مهمترین آفرینگان بشمار میروند باین ترتیب ضبط کردهاند : آفرینگان دهمان ( مقدسان ) آفرینگان گاتها آفرینگان گهنبار آفرینگان رپیپوین .
برخی نمازهاکه زرتشتیان بخصوص درجشنهامی خوانند، آفرنگان هم گفته شده
دانشنامه عمومی
در اوستا واژگان آفرین و آفریتی و آفریوَنَ فراوان به کار برده شده است و همه جا به مانای آفرین است. آفرین از ریشهٔ فری به مانای دوست داشتن، ستائیدن، خشنود ساختن و آفرین خواندن است. واژهٔ آفریتی در اوستا چنان که واژهٔ دعا در عربی ( دعای له و دعای علیه ) از برای دعای خوب و دعای بد هر دو آمده است. در برخی از فرهنگ های فارسی آفرینگان به معنی یکی از ۲۱ نسک ( کتاب ) زند ضبط شده است.
دانشنامه آزاد فارسی
از نمازهای زردشتی. به معنی درود، ستایش، و آفرین است. در دین زردشت، آفرینگان نمازهایی است که در جشن ها و یا برای بزرگداشت شخصی زنده و یا یادبودِ روان درگذشتگان خوانده می شود. مهم ترین آفرینگان ها عبارت اند از آفرینگان دَهمان، آفرینگانِ گاهان، آفرینگان گَهَنبار، آفرینگان رَپیثوین. برای انجام این نمازها پرستشگاه و یا مکان مخصوصی لازم نیست؛ همچنین هر موبد و یا هیربدی مجاز به اجرای این مراسم است. هر آفرینگان در زمان معینی خوانده می شود: آفرینگان دهمان در روز چهارم، دهم، سی ام، و سر سالِ مرگ فرد درگذشته؛ آفرینگانِ گاهان در پنج روز آخر سال تقویم زردشتی که به نام پنج گاه سرودۀ زردشت است؛ آفرینگانِ گهنبار در طی شش وقت در سال که در حقیقت همان جشن های فصلی ایرانیان کهن بود؛ و آفرینگان رپیثوین در هنگام نیمروز.
ویکی واژه
سرودهای مذهبی زردشتیان (زرتشتیان) که در مراسم گوناگون اجرا میشود.
برخی از نمازهای زردشتیان که در جشن‌های و مواقع مختلف بجای آورده میشود.
