آموزنده

لغت نامه دهخدا

( آموزنده ) آموزنده. [ زَدَ / دِ ] ( نف ) آنکه آموزد دیگری را. مُعلّم. پیر تعلیم. || آنکه از دیگری آموزد. مُتعلّم.

فرهنگ معین

( آموزنده ) (زَ دِ ) (ص فا. ) ۱ - معلم . ۲ - کسی که از دیگری می آموزد.

فرهنگ عمید

( آموزنده ) ۱. یاددهنده، تعلیم دهنده.
۲. یادگیرنده.

فرهنگ فارسی

( آموزنده ) ( اسم ) ۱ - آنکه بدیگری آموزد آنکه تعلیم دهد معلم . ۲ - آنکه از دیگری آموزد متعلم .

ویکی واژه

آموزند
آنکه می‌تواند یاد دهد؛ آنچه می‌توان از آن یاد گرفت؛ تعلیم دهنده. معلم. شرح آن را به قلم بسیار دلنشین و آموزنده ... خوانده بودم. «جمال‌زاده»
کسی که از دیگری می‌آموزد.