آئن

لغت نامه دهخدا

( آئن ) آئن. [ ءِ ] ( ع ص ) مرفّه و تن آسان.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
ملک
ملک
یوخ
یوخ
گوت
گوت
فاب
فاب