معنی آشوبگر | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

( آشوب گر ) آشوب گر. [ گ َ ] ( ص مرکب ) فتنه جوی. فتان.

( آشوبگر ) (گَ )(ص فا. )۱ - فتنه جوی ، شورش - خواه . ۲ - فتان .

( آشوبگر ) ۱. آشوب کننده.
۲. فتنه انگیز.
۳. فتنه جو.

( آشوبگر ) ( صفت ) ۱ - فتنه جوی شورش خواه . ۲ - فتان : دلبر آشوبگر .
آشوب کننده، فتنه انگیز، فتنه جو
( آشوب گر ) فتنه جوی

آشوبگر (فیلم). آشوبگر ( انگلیسی: Agitator ) فیلمی ژاپنی به کارگردانی تاکاشی میکه محصول سال ۲۰۰۱ است.

/آشوب/گَر/
آنکه آشوب و شورش ایجاد می‌کند، هرج و مرج طلب. فتنه‌جو، شورش‌خواه. فتان. تمام حواسش متوجه آشوب‌گران بود. «شهری»