اجدل

لغت نامه دهخدا

اجدل. [ اَ دَ ] ( ع اِ ) چرغ. صقر. شاهین. ( دستوراللغة ). چرخ و آن طائری شکاری است. ج ، اَجادِل.
اجدل. [ اَ دَ ] ( ع ص ) آویخته دوش. || ساعد اَجدَل ؛ ساعد نیک خلقت برپیچان ، نه از لاغری.
اجدل. [ اَ دَ ] ( اِخ ) نام اسب ابوذر غفاری رضی اﷲ عنه. || نام اسب جُلاس ِ کندی. || نام اسب مشجعه جدلی.
اجدل. [ اَ دُ ] ( ع اِ ) ج ِ جَدل.

فرهنگ معین

(اَ دَ ) ۱ - (اِ. ) از مرغان شکاری . ۲ - (ص . ) محکم و سخت و به هم پیچیده .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم