لغت نامه دهخدا
برگک. [ ب َ گ َ ] ( اِ مصغر ) مصغر برگ. برگ کوچک. برگچه. رجوع به برگ شود.
برگک. [ ب َ گ َ ] ( اِ مصغر ) مصغر برگ. برگ کوچک. برگچه. رجوع به برگ شود.
مصغر برگ برگ کوچک .
{bracteole} [زیست شناسی] اندامی شبیه به برگ در قاعدۀ گل در یک گُل آذین که برگه آن را احاطه کرده است
{chips} [علوم و فنّاوری غذا] ورقۀ نازک خشک شدۀ سیب زمینی و میوه
در گیاه شناسی برگک ( به انگلیسی: Bract ) به ساختارهایی فلسی یا برگ مانند گفته می شوند که با ساختارهای زایشی مانند گل، محور گل آذین یا فلس مخروط همراه هستند. اغلب از برگ های رویشی متفاوتند. ممکن است اندازه آنها متفاوت باشد یا رنگ، شکل و بافت متفاوتی داشته باشند. همچنین با بخش های دیگر گل مانند کاسبرگ و گلبرگ نیز تفاوت دارند.
چنانچه دولپه ای ها دارای برگک هایی باشند، معمولاً روی یک دمگل به طور متقابل قرار می گیرند اما در تک لپه ای ها ممکن است تنها یک برگک وجود داشته باشد.
رجوع شود به:برگه (۱)