بهره برداری

لغت نامه دهخدا

بهره برداری. [ ب َ رَ / رِ ب َ ] ( حامص مرکب ) استفاده از سود چیزی. || عمل برداشتن حاصل زراعت. ( فرهنگ فارسی معین ). برداشت حاصل. برداشت محصول. برخوردن از سود و نفع. عمل برداشتن حاصل ازکشتی یا کارخانه ای و غیره. برداشت دخل گرو کردن و حاصل مزرعه یا باغی تمتع بردن از عایدات هر عمل. ( یادداشت بخط مؤلف ). || سهم گرفتن. || بفروش رساندن محصول کارخانه یا معدن. ( فرهنگ فارسی معین ). || به انباز بردن یا متصرف شدن محصول اعم از کشت و کارخانه. ( یادداشت بخط مؤلف ).

فرهنگ معین

( ~. بَ ) (حامص . ) ۱ - استفاده از سود چیزی . ۲ - عمل برداشتن حاصل زراعت . ۳ - سهم گرفتن . ۴ - به فروش رساندن محصول کارخانه یا معدن .

فرهنگ عمید

۱. بهره برداشتن، سود بردن.
۲. برداشتن حاصل زراعت.
۳. به دست آوردن و به فروش رساندن محصول کارخانه یا آنچه از معادن استخراج می شود.

فرهنگ فارسی

۱ - استفاده از سود چیزی . ۲ - عمل- برداشتن حاصل زراعت . ۳ - سهم گرفتن . ۴ - بفروش رساندن محصول کارخانه یا معدن

ویکی واژه

استفاده از سود چیزی.
عمل برداشتن حاصل زراعت.
سهم گرفتن.
به فروش رساندن محصول کارخانه یا معدن.