معنی دوغاب | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

دوغاب. ( اِ مرکب ) یا دوغ آب. دوغ آمیخته با آب. آب دوغ. ( یادداشت مؤلف ). || هر چیزی که در آن آب ریزند تا همچون دوغ سفید و آبکی گردد. || آشی است که از شیر سازند. ( فرهنگ فارسی معین ). || گچ یا آهک یا سیمان آمیخته با آب بسیاررقیق که بنایان برای پر کردن و گرفتن درزها و لایهای سنگ ها یا آجرها یا کاشی ها و یا موزائیک های فرش شده بر کف حیاط و طاق اتاق و غیره ریزند. گچ یا آهک یا سیمان کم در آبی بسیار گشاده کرده. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ معین

(اِمر. ) ۱ - آب دوغ . ۲ - هر چیزی که در آن آب ریزند تا همچون دوغ سفید و آبکی شود. ۳ - آب مخلوط با آهک که با آن دیوارها را رنگ کنند.

فرهنگ عمید

آب دوغ، آنچه در آن آب بریزند و مثل دوغ سفید و آبکی شود مانند آهک که در آن آب بریزند و به هم بزنند تا شبیه دوغ شود، آب آهک.

فرهنگ فارسی

آنچه که در آن آب بریزندومثل دوغ سفیدو آبکی شود، مانند آهک که در آن آب بریزندوبهم بزنندتاشبیه، به دوغ شود
( اسم ) ۱ - آب دوغ . ۲ - هر چیزی که در آن آب ریزند تا همچون دوغ سفید و آبکی گردد . ۳ - آب مخلوط با آهک که بدان دیوارها را رنگ کنند آب آهک دوغ آب . یا دوغاب سیمان آب مخلوط با سیمان که بدیوارها مالند .
( دوغ آب ) ( اسم ) ۱ - دوغاب . ۲ - آشی است که از شیر سازند .