آغازگر

لغت نامه دهخدا

( آغازگر ) آغازگر. [ گ َ ] ( ص مرکب ) آنکه در سَبَق فرمان حرکت دهد. ( فرهنگستان ).

فرهنگ معین

( آغازگر ) (گَ ) (ص فا. ) ۱ - آغاز کننده . ۲ - در اصطلاح اسب دوانی ، کسی که فرمان حرکت می دهد.

فرهنگ عمید

( آغازگر ) ۱. آن که کاری را شروع کند، آغازکننده.
۲. (ورزش ) در اسب دوانی، کسی که فرمان حرکت به سوارکاران می دهد.

فرهنگ فارسی

( آغاز گر ) ( صفت ) ۱ - آغاز کننده . ۲ - ( اسب دوانی ) آنکه بسوار کاران فرمان حرکت دهد.
آنکه در سبق فرمان حرکت دهد

فرهنگستان زبان و ادب

آغازگر
{initiator} [زیست شناسی-ژن شناسی و زیست فنّاوری] ← عنصر آغازگر
{initiator} [زیست شناسی-ژن شناسی و زیست فنّاوری] ← رمزۀ آغازش
{primer} [زیست شناسی] توالی کوتاهی از رِنا که نقطۀ شروع همتاسازی دِنا را تعیین می کند
{theme} [زبان شناسی] در دستور نقش گرا، سازۀ آغازین پیام

دانشنامه عمومی

آغازگر. آغازگر ( به انگلیسی: Primer ) فیلم مستقل علمی - تخیلی درام، به نویسندگی، کارگردانی و تهیه کنندگی شین کاروث و محصول سال ۲۰۰۴ است.
این فیلم با موضوع سفر در زمان، به خاطر بودجهٔ ساخت بسیار محدود، ساختار تجربی فیلم نامه، مفاهیم فلسفی و دیالوگ های فنّی پیچیده شناخته می شود.
آغازگر، جایزه بزرگ هیئت داوران جشنواره فیلم ساندنس ۲۰۰۴ را از آنِ خود کرد.

ویکی واژه

ویژگی آنکه یا آنچه چیزی را شروع می‌کند. آغاز کننده.
در اصطلاح اسبدوانی، کسی که فرمان حرکت می‌دهد.