فرهنگ عمید
۲. (اسم ) گرفتاری، رنج، سختی.
ابتلا
۲. (اسم ) گرفتاری، رنج، سختی.
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
(یا: موربیدیته) در پزشکی، واژه ای برای توصیف بیماربودن. به دفعات بروز یک بیماری در تعداد مشخصی از افراد جامعه اصطلاحاً میزان موربیدیته۱ (میزان ابتلاء) می گویند.
دانشنامه اسلامی
ابتلاء از ماده «بَلا یَبْلُوا» و به قولی از «بَلیَ یَبْلی» مشتق است.
← ابتلا بنابر وجه اول
واژه ابتلاء با الفاظی چون فتنه، امتحان و تمحیص که در قرآن نیز به کار رفته اند مترادف و یا قریب المعناست. فتنه شدیدترین نوع امتحان است
الفروق اللغویه، ابوهلال العسکری، ج۱، ص۳۹۶ـ ۳۹۷، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، ۱۴۲۶هـ ق.
واژه «بلی» و مشتقات آن با ۲۶گونه استعمال، ۳۸بار در ۲۵سوره قرآن ذکر شده که در این میان، ابتلاء و سایر صور آن از باب افتعال، ده بار به چشم می خورد، و بیشترین تکرار مربوط به واژه «بلاء» با ۶ مورد است. مفسرین این واژه ها را معمولاً به معنای اختبار و آزمایش گرفته اند،
مجمع البیان فی تفسیر القرآن، الطریحی، فخرالدین، ج۱، ص۳۷۲ و ۴۳۹، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، ۱۳۷۸ش.
...
