ایتام

لغت نامه دهخدا

ایتام. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ یتیم. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) :
آنگاه بباید ستمگران را
داد ضعفا داد و داد ایتام.ناصرخسرو.مال ایتام و عجایز چون شیر مادر حلال دانند. ( گلستان سعدی ).
الحق امنای مال ایتام
همچون تو حلال زاده یابند.سعدی.
ایتام. ( ع مص ) یتیم دار شدن زن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). یتیم قرار دادن کسی را. ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ معین

( اَ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ یتیم ، بی پدران و بی مادران .

فرهنگ عمید

= یتیم

فرهنگ فارسی

جمع یتیم
(اسم ) جمع یتیم بی پدران و بی مادران یتیمان .
یتیم دار شدن زن

ویکی واژه

جِ یتیم ؛ بی پدران و بی مادران.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم