معنی اکذب | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

اکذب. [ اَ ذَ ] ( ع ن تف ) دروغگوتر. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ). دروغگوتر:
- امثال :
اکذب من اخیذالدیلم .
اکذب من الاخیذالصبحان .
اکذب من اسیرالسند.
اکذب من جحینه .
اکذب من السالیه
اکذب من سجاح .
اکذب من شیخ الغریب .
اکذب من صبی .
اکذب من صنع.
اکذب من فاخته .
اکذب من قیس بن عاصم .
اکذب من المهلب .
اکذب من یلمع.
اکذب من مجرب . ( یادداشت مؤلف ). کاذب تر. || دروغ تر. امین : احسن الشعر امینه و اعذبه اکذبه. ( یادداشت مؤلف ) : احسن الشعر اکذبه. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 222 ).
در شعر مپیچ و در فن او
چون اکذب اوست احسن او.نظامی.