لغت نامه دهخدا
جوان چون ز سیمرغ بشنید این
پر از آب چشم ودل اندوهگین.فردوسی.چو کشور شود پر ز بیداد و کین
بود همچو بیماری اندوهگین.( گرشاسب نامه ).دمنه چون سرافکنده و اندوهگین نزد شتربه رفت. ( کلیله و دمنه ). دل حزین و جان اندوهگین را تسلی می داد. ( سندبادنامه ص 236 ).
شعر من شد نقل عقل و راح روح
پس روا داری مرا اندوهگین.خاقانی.چون یعقوب را سلام کرد و گفت ایهاالشیخ الحزین ، یعقوب گفت راست گفتی ای شیخ بر آسمانها نوشته اند که من اندوهگینم. ( قصص الانبیاء ).
شادمانی از غرور است و غرور
دایماً اندوهگین می بایدش.عطار.مرا شاید انگشتری بی نگین
نشاید دل خلقی اندوهگین.( بوستان ).عفو کن گر آردت این گفته اندوه و مرنج
زآنکه جز انده نزاید خاطر اندوهگین.ادیب.
