اغیل

لغت نامه دهخدا

( آغیل ) آغیل. ( اِ ) ستورگاه. ستورخانه. آخور. اصطبل. ( زمخشری ). جای برای گوسفندان و گاوان به شب. و امروز آغِل به کسر غین گویند، و نیز آغُل بضم غین و آغول.
آغیل. ( اِ ) این کلمه با چشم مرکب شود و صورت مرکبه ، بخشم دیدن معنی دهد :
نرمک او را یکی سلام زدم
کرد زی من نظر بچشم آغیل.حکاک.چشم آغول و چشم آلوس مرادف آن است و امروز چشم غُله رفتن ، بغضب و با چشمهای دریده در کسی دیدن است بقصد تهدید و ترسانیدن او.
اغیل. [ اَ ] ( اِ ) آغول گوسپندان. ( ناظم الاطباء ). رجوع به اَغِل شود.

فرهنگ معین

( آغیل ) ( اِ. ) = آغول : نگریستن از گوشة چشم از روی خشم .
( اَ ) (اِ. ) نک آغل .

فرهنگ عمید

( آغیل ) = چشم آغیل

فرهنگ فارسی

( آغیل ) ( اسم ) نگریستن بگوش. چشم از روی غضب چشم آغیل چشم غله.
آخور ستورگاه

دانشنامه عمومی

اغیل ( به فرانسوی: Ighil ) یک شهرک در مراکش است که در استان حوز واقع شده است. اغیل ۵٬۶۱۹ نفر جمعیت دارد.
اغیل (ترکیه). اغیل ( به ترکی استانبولی: Eğil ) یک منطقهٔ مسکونی در ترکیه است که در استان دیاربکر واقع شده است.

ویکی واژه

نک آغل.